Το Ράλλυ Ακρόπολις είναι ο μοναδικός διεθνής αγώνας του μηχανοκίνητου αθλητισμού που διεξάγεται στην Ελλάδα κι ένας από τους παλαιότερους παγκοσμίως. Πρωτοξεκίνησε το 1952 ως Ράλι ΕΛΠΑ, μετονομάστηκε σε Ράλλυ Ακρόπολις την επόμενη χρονιά και από το 1956 είναι ενταγμένος στο ετήσιο αγωνιστικό καλεντάρι της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου (FIA).
Ο εθνικός μας αγώνας πραγματοποιείται κυρίως στους σκονισμένους και κακοτράχαλους χωματόδρομους της ορεινής Στερεάς Ελλάδας, συνήθως κατά τη διάρκεια του καυτού ελληνικού καλοκαιριού. Το Ράλλυ Ακρόπολις είναι γνωστό παγκοσμίως ως ένας εξαιρετικά σκληρός αγώνας για οδηγούς και αυτοκίνητα. Πολυνίκης της διοργάνωσης με 5 καρό σημαίες είναι ο αδικοχαμένος σκωτσέζος οδηγός Κόλιν ΜακΡέι και στην κατηγορία των κατασκευαστών η Ford με 17.
Οι αγώνες αυτοκινήτου στην Ελλάδα που είχαν ξεκινήσει δειλά-δειλά στα μέσα της δεκαετίας του 1920 με πρωτοβουλία της Ελληνικής Λέσχης Περιηγήσεων και Αυτοκινήτου (ΕΛΠΑ, μέλος της FIA από το 1928) διακόπηκαν, όπως ήταν φυσικό, τη δεκαετία του 1940, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του επακολουθήσαντος Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα.
Στις αρχές του 1951 μία παρέα φίλων του αυτοκινήτου απευθύνθηκαν στην ΕΛΠΑ και ζήτησαν την επανέναρξη της αγωνιστικής δράσης. Στις 30 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς δόθηκε η εκκίνηση του «Ελληνικού Ράλι» κάτω από την Ακρόπολη. Τα 10 αυτοκίνητα που συμμετείχαν στον αγώνα, αφού διάνυσαν 1.923 χιλιόμετρα υπό συνεχή βροχή, τερμάτισαν ύστερα από 43 ώρες στην Κηφισιά με νικητή τον Πέτρο Περατικό που οδηγούσε ένα Fiat 1400. Ήταν ο πρώτος αγώνας μεταπολεμικός αγώνας αυτοκινήτου στην Ελλάδα.
Τον Ιανουάριο του 1952 ο τότε αντιπρόεδρος της ΕΛΠΑ Απόστολος Νικολαίδης πρότεινε τη διεξαγωγή ενός αγώνα ράλι υπό την αιγίδα της. Το Ράλι ΕΛΠΑ ξεκίνησε από τα Γιάννινα την 1η Μαΐου της ίδιας χρονιάς με τη συμμετοχή 19 αυτοκινήτων και τερματισμό τη Φιλοθέη, όπου οι διαγωνιζόμενοι πήραν μέρος και σ’ έναν αγώνα διεξιοτεχνίας. Νικητής αναδείχθηκε ο Τζώνυς Πεσμαζόγλου με ένα οκτακύλινδρο Chevrolet και συνοδηγό τον Νίκο Παπαμιχαήλ. Το Ράλι ΕΛΠΑ ήταν ο πρόγονος του Ράλυ Ακρόπολις.
Στις 19 Νοεμβρίου 1952, κατά τη διάρκεια του διοικητικού συμβουλίου της ΕΛΠΑ, ο Απόστολος Νικολαΐδης έριξε την ιδέα της διεθνοποίησης του αγώνα και της μετονομασίας του σε Ράλλυ Ακρόπολις. Η πρότασή του έγινε αποδεκτή και στις 29 Μαΐου 1953 κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης δόθηκε η εκκίνηση του πρώτου Ράλλυ Ακρόπολις με τη συμμετοχή 26 αυτοκινήτων (19 με ελληνικά πληρώματα και 7 με ξένα).
Τα αυτοκίνητα έπρεπε να διανύσουν μία απόσταση 1.720 χιλιομέτρων σε ασφάλτινους και χωμάτινους δρόμους στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά μόλις 6 είδαν την καρό σημαία του τερματισμού στην Αθήνα. Νικητής αναδείχθηκε ο Νίκος Παπαμιχαήλ με Jaguar και συνοδηγό τον Σπύρο Δημητράκο. Το «Ακρόπολις» από την πρώτη του κιόλας διοργάνωση έδειξε τον σκληρό χαρακτήρα του και άρχισε να χτίζει μεθοδικά τη φήμη του.
Δεν πέρασαν πολλά χρόνια και το 1956 εντάχθηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλι (ERC) και άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστό στους διαγωνιζόμενους και στους φίλους του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Με τις δύσκολες και «σφιχτές» ειδικές διαδρομές του, κέρδιζε σταθερά χρόνο με το χρόνο φήμη και δημοσιότητα, προσελκύοντας τα μεγαλύτερα ονόματα και τα καλύτερα αυτοκίνητα κάθε εποχής.
Το 1970 εντάχθηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι (πρώτα στο IMC και μετέπειτα στο WRC), κερδίζοντας περαιτέρω αίγλη με τη μοναδικότητα του χαρακτήρα του. Το 2014, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και των προβλημάτων που αντιμετώπιζε η ΕΛΠΑ, το Ράλλυ Ακρόπολις υποβιβάστηκε και εντάχθηκε και πάλι στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλι. Το 2019 και το 2020 δεν έγινε, αλλά από το 2021 επανήλθε στη φυσική του θέση ως αγώνας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι, αφού η ελληνική κυβέρνηση κατανόησε τη σημασία που έχει για την προβολή της χώρας μας στο εξωτερικό.
Το 65ο Ράλλυ Ακρόπολις διεξάχθηκε από τις 9 έως τις 12 Σεπτεμβρίου 2021.
Οι νικητές του Ράλλυ Ακρόπολις
Νίκες ανά οδηγό
| Οδηγός |
Νίκες |
Έτος |
![]( "Σκωτία") Κόλιν ΜακΡέι |
5 |
1996, 1998, 2000, 2001, 2002 |
![]( "Γερμανία") Βάλτερ Ρερλ |
3 |
1975, 1978, 1983 |
![]( "Ιταλία") Μίκι Μπιαζιόν |
3 |
1988, 1989, 1993 |
![]( "Ισπανία") Κάρλος Σάινθ |
3 |
1990, 1994, 1997 |
![]( "Γαλλία") Σεμπαστιάν Λεμπ |
3 |
2005, 2008, 2012 |
![]( "Σουηδία") Μπγιορν Βάλντεγκαρντ |
2 |
1977, 1979 |
![]( "Φινλανδία") Άρι Βατάνεν |
2 |
1980, 1981 |
![]( "Φινλανδία") Γιούχα Κάνκουνεν |
2 |
1986, 1991 |
![]( "Φινλανδία") Μάρκους Γκρόνχολμ |
2 |
2006, 2007 |
![]( "Γερμανία") Βάλτερ Σοκ |
2 |
1956, 1960 |
![]( "Γερμανία") Όιχεν Μπέρινγκερ |
2 |
1962, 1963 |
![]( "Γαλλία") Ζαν-Λικ Τεριέ |
2 |
1970, 1973 |
![]( "Πολωνία") Καγιετάν Καγιετάνοβιτς |
2 |
2015, 2017 |
![]( "Ελλάδα") Τζώνυς Πεσμαζόγλου |
1 |
1955 |
![]( "Ελλάδα") Νίκος Παπαμιχαήλ |
1 |
1953 |
![]( "Ελλάδα") Πέτρος Παπαδόπουλος |
1 |
1954 |
![]( "Γαλλία") Ζαν-Πιερ Εσταζέ |
1 |
1957 |
![]( "Ιταλία") Λουίτζι Βιλορέζι |
1 |
1958 |
![]( "Γερμανία") Βόλφγκανγκ Λέβι |
1 |
1959 |
![]( "Σουηδία") Έρικ Κάρλσον |
1 |
1961 |
![]( "Σουηδία") Τομ Τράνα |
1 |
1964 |
![]( "Σουηδία") Καρλ-Μάγκνους Σκογκ |
1 |
1965 |
![]( "Σουηδία") Μπενγκτ Σέντερστρεμ |
1 |
1966 |
![]( "Μ. Βρετανία") Πάντι Χόπκερκ |
1 |
1967 |
![]( "Μ. Βρετανία") Ρότζερ Κλαρκ |
1 |
1968 |
![]( "Φινλανδία") Πάουλι Τοϊβόνεν |
1 |
1969 |
![]( "Σουηδία") Οβε Άντερσον |
1 |
1971 |
![]( "Σουηδία") Χόκαν Λίντμπεργκ |
1 |
1972 |
![]( "Σουηδία") Χάρι Κάλστρομ |
1 |
1976 |
![]( "Γαλλία") Μισέλ Μουτόν |
1 |
1982 |
![]( "Σουηδία") Στιγκ Μπλόμκβιστ |
1 |
1984 |
![]( "Φινλανδία") Τίμο Σάλονεν |
1 |
1985 |
![]( "Φινλανδία") Μάρκου Άλεν |
1 |
1987 |
![]( "Γαλλία") Ντιντιέ Οριόλ |
1 |
1992 |
![]( "Ελλάδα") Άρις Βωβός |
1 |
1995 |
![]( "Αγγλία") Ρίτσαρντ Μπερνς |
1 |
1999 |
![]( "Εσθονία") Μάρκο Μάρτιν |
1 |
2003 |
![]( "Νορβηγία") Πέτερ Σόλμπεργκ |
1 |
2004 |
![]( "Φινλανδία") Μίκο Χίρβονεν |
1 |
2009 |
![]( "Γαλλία") Σεμπαστιάν Οζιέ |
1 |
2011 |
![]( "Φινλανδία") Γιάρι-Μάτι Λάτβαλα |
1 |
2013 |
![]( "Ιρλανδία") Κρέιγκ Μπριν |
1 |
2014 |
![]( "Λετονία") Ραλφς Σιρμάσις |
1 |
2016 |
![]( "Πορτογαλία") Μπρούνο Μαγκαλιάες |
1 |
2018 |
![]( "Φινλανδία") Κάλε Ροβάνπερα |
1 |
2021 |
Νίκες ανά Κατασκευαστή
| Κατασκευαστής |
Νίκες |
Έτος |
![]( "ΗΠΑ") Ford |
17 |
1966, 1968, 1977, 1979, 1980, 1981, 1993, 1997, 2000, 2001, 2002, 2003, 2006, 2007, 2009, 2015, 2017 |
![]( "Ιταλία") Lancia |
7 |
1958, 1983, 1987, 1988, 1989, 1991, 1992 |
![]( "Ιαπωνία") Subaru |
5 |
1994, 1996, 1998, 1999, 2004 |
![]( "Γαλλία") Citroën |
4 |
2005, 2008, 2011, 2012 |
![]( "Γερμανία") Mercedes-Benz |
4 |
1956, 1960, 1962, 1963 |
![]( "Γερμανία") Opel |
3 |
1954, 1955, 1975 |
![]( "Γαλλία") Alpine-Renault |
3 |
1970, 1971, 1973 |
![]( "Γαλλία") Peugeot |
3 |
1985, 1986, 2014 |
![]( "Γερμανία") Audi |
2 |
1982, 1984 |
![]( "Σουηδία") Volvo |
2 |
1964, 1965 |
![]( "Ιταλία") Fiat |
2 |
1972, 1978 |
![]( "Τσεχία") Škoda |
2 |
2016, 2018 |
![]( "Ιαπωνία") Toyota |
2 |
1990, 2021 |
![]( "Ιαπωνία") Datsun |
1 |
1976 |
![]( "Γερμανία") Volkswagen |
1 |
2013 |
![]( "Μ. Βρετανία") Jaguar |
1 |
1953 |
![]( "Ιταλία") Ferrari |
1 |
1957 |
![]( "Γερμανία") Auto Union |
1 |
1959 |
![]( "Σουηδία") Saab |
1 |
1961 |
![]( "Μ. Βρετανία") Mini Cooper |
1 |
1967 |
![]( "Γερμανία") Porsche |
1 |
1969 |
Νίκος Παπαμιχαήλ
Βάλτερ Σοκ
Ζαν-Πιέρ Εσταζέ
Λουίτζι Βιλορέζι
Έρικ Κάρλσον
Πάντι Χόπκερκ
Πάουλι Τοϊβόνεν
Κριστιάν Ντεφεριέ
Κάρλος Σάινθ
Κόλιν ΜακΡέι
Νίκι Γκριστ
Ρίτσαρντ Μπερνς
Μάρκο Μάρτιν
Πέτερ Σόλμπεργκ
Ντανιέλ Ελενά
Κρέιγκ Μπριν
Καγιετάν Καγιετάνοβιτς
Ραλφς Σιρμάσις
Μπρούνο Μαγκαλιάες
Ford
Subaru
Škoda
